Για απελευθέρωση και απαλλαγή, πάπυρος 1-196
Λέγε προς τον Ήλιο. Είναι επίκληση για την απελευθέρωση στον πρωτογεννημένο και πρωτότοκο Θεό Σωτήρα.
ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε, κλῦθί μου, ὁ ἅγιος θεός, ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ᾧ αἱ Δόξαι παρεστήκασι διηνεκῶς· σὲ ἐπικαλοῦμαι, προπάτωρ, καὶ δέομαί σου, αἰωναῖε, αἰωνακτινοκράτωρ, αἰωνοπολοκράτωρ, ἐπὶ τοῦ ἑπταμερίου σταθείς χαω·
χαω·χα·ουφ· χθεθωνϊμεεθηχρινϊα μερουμϊ Ἀλδα ζαω βλαθαμμαχωθ φριξα ηκεφυηϊδρυμηω φερφριθω ϊαχθω ψυχεω φιριθμεω ρωσερωθ θαμαστρα φατιρι ταωχ ϊαλθεμεαχε· ὁ τὸ ῥίζωμα διακατέχων, ὁ τὸ ἰσχυρὸν ὄνομα ἔχων τὸ καθηγιασμένον ὑπὸ πάντων ἀγγέλων· ἐπάκουσόν μου, ὁ κτίσας δεκανοὺς κραταιοὺς καὶ ἀρχαγγέλους, ᾧ παρεστήκασιν μυριάδες ἀγγέλων ἄφατοι· κατ' οὐρανὸν ἀνυψώθης, καὶ κύριος ἐπεμαρτύρησεν τῇ σοφίᾳ σου καὶ κατηυλόγησέν
σου τὴν δύναμιν καὶ εἶπέν σε σθένειν καθ' ὁμοιότητα αὐτοῦ, ὅσον καὶ αὐτὸς σθένει. ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε τῶν πάντων, ἐν ὥρᾳ ἀνάγκης, ἐπάκουσόν μου, ὅτι θλίβεταί μου ἡ ψυχὴ καὶ ἀποροῦμαι ἁπάντων ἄβουλος· διὸ ἐλθέ μοι, ὁ κυριεύων πάντων ἀγγέλων, ὑπεράσπισόν μου πρὸς πᾶσαν ὑπεροχὴν ἐξουσίας δαίμονος ἀερίου καὶ εἱ]μαρμένης. ναί, κύριε, ὅτι ἐπικαλοῦμαί σου τὸ κρυπτὸν ὄνομα τὸ διῆκον ἀπὸ τοῦ στερεώματος ἐπὶ τὴν γῆν· αθηζοφωιμ ζαδηαγηωβηφιαθεαα Ἀμβραμι Ἀβρααμ θαλχιλθοε ελκωθωωηη αχθωνων
σα Ἰσακ χωηϊουρθασιω Ἰωσϊα ϊχημεωωωω αωαεϊ, ἀνάσωσόν με ἐν ὥρᾳ ἀνάγκης.
Αρχαίο κείμενο:
Ἔστιν οὖν τοῦ πρωτοφυοῦς θεοῦ καὶ πρωτογενοῦς <ῥυστική·>
ἐπικαλο[ῦ]μαί σε, κύριε, κλῦθί μου, ὁ ἅγιος θεός, [ὁ] ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ᾧ αἱ Δόξαι παρεστήκασι διηνεκῶ%σ&· σὲ ἐπικαλοῦμαι, [προπ]άτωρ, καὶ δέομαί σου, αἰωναῖε, αἰωνακ%τ&ινοκράτωρ, αἰωνοπολοκράτωρ, ἐπὶ τοῦ ἑπταμερ[ί]ου σταθείς χαω· χαω·χα·ουφ· χθεθωνϊμεεθηχρινϊ[α?] μερουμ ϊ Ἀλδα ζαω βλαθαμμ?α?χωθ φριξα ηκ?ε?[!!]φυηϊδρυμηω φερφ?ριθω ϊαχθω ψυχεω φιριθμεω [ρ]ωσερωθ θαμαστρα φατιρι ταωχ ϊαλθεμεαχε· ὁ τὸ ῥίζωμα διακατέχω[ν, ὁ] τὸ ἰσχυρὸν ὄνομα ἔχων τὸ καθηγιασμένον [ὑ]πὸ πάντων ἀγγέλων· ἐπάκουσόν μου, ὁ κτίσας δεκανοὺς κ[ρα]ταιοὺς καὶ ἀρχαγγέλους, ᾧ παρεστήκασιν μυριάδες ἀγγ[έλ]ων ἄφατοι· κατ' οὐρανὸν ἀνυψώθης, καὶ κύριος ἐπεμ%αρ&τύρησεν [τ]ῇ σοφίᾳ σου καὶ κατηυλόγησέν
σου %τὴν& δύν[α]μιν καὶ εἶπέν σε σθένειν καθ' ὁμοιότητα αὐτοῦ, ὅσον κα[ὶ α]ὐτὸ[ς σθένει. ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε τῶν πάντων, ἐν ὥρᾳ ἀνάγ]κης, ἐπά[κ]ουσόν μο[υ], ὅτι [θλ]ί[βε]ταί μου ἡ ψυχὴ καὶ ἀποροῦμαι ἁ[πάντων] ἄβου[λος· διὸ ἐλθέ] μοι, ὁ κυριεύων πάντων ἀγγέλων, ὑπεράσπισόν μου πρὸς πᾶσαν ὑπεροχὴν ἐξουσίας δαίμονος ἀε[ρί]ου [καὶ εἱ]μαρμένης. ναί, κύριε, ὅτι ἐπικαλοῦμαί σου τὸ κρυ[π]τὸν ὄνομα τὸ διῆκον ἀπὸ τοῦ στερεώματος ἐπὶ τὴν γῆν· αθηζοφωιμ ζαδηαγηωβηφιαθεαα Ἀμβραμι Ἀβρααμ θαλχιλθοε ελκωθωωηη αχθωνων σα Ἰσακ χωηϊουρθασιω Ἰωσϊα ϊχημεωωωω αωαεϊ, ἀνάσωσόν με ἐν ὥρᾳ ἀνάγκησ. λέγε ἡλίῳ ἢ ὅπου ἐὰν κατα[λ]ηφθῇς.
Λέγε προς τον Ήλιο. Είναι επίκληση για την απελευθέρωση στον πρωτογεννημένο και πρωτότοκο Θεό Σωτήρα.
ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε, κλῦθί μου, ὁ ἅγιος θεός, ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ᾧ αἱ Δόξαι παρεστήκασι διηνεκῶς· σὲ ἐπικαλοῦμαι, προπάτωρ, καὶ δέομαί σου, αἰωναῖε, αἰωνακτινοκράτωρ, αἰωνοπολοκράτωρ, ἐπὶ τοῦ ἑπταμερίου σταθείς χαω·
χαω·χα·ουφ· χθεθωνϊμεεθηχρινϊα μερουμϊ Ἀλδα ζαω βλαθαμμαχωθ φριξα ηκεφυηϊδρυμηω φερφριθω ϊαχθω ψυχεω φιριθμεω ρωσερωθ θαμαστρα φατιρι ταωχ ϊαλθεμεαχε· ὁ τὸ ῥίζωμα διακατέχων, ὁ τὸ ἰσχυρὸν ὄνομα ἔχων τὸ καθηγιασμένον ὑπὸ πάντων ἀγγέλων· ἐπάκουσόν μου, ὁ κτίσας δεκανοὺς κραταιοὺς καὶ ἀρχαγγέλους, ᾧ παρεστήκασιν μυριάδες ἀγγέλων ἄφατοι· κατ' οὐρανὸν ἀνυψώθης, καὶ κύριος ἐπεμαρτύρησεν τῇ σοφίᾳ σου καὶ κατηυλόγησέν
σου τὴν δύναμιν καὶ εἶπέν σε σθένειν καθ' ὁμοιότητα αὐτοῦ, ὅσον καὶ αὐτὸς σθένει. ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε τῶν πάντων, ἐν ὥρᾳ ἀνάγκης, ἐπάκουσόν μου, ὅτι θλίβεταί μου ἡ ψυχὴ καὶ ἀποροῦμαι ἁπάντων ἄβουλος· διὸ ἐλθέ μοι, ὁ κυριεύων πάντων ἀγγέλων, ὑπεράσπισόν μου πρὸς πᾶσαν ὑπεροχὴν ἐξουσίας δαίμονος ἀερίου καὶ εἱ]μαρμένης. ναί, κύριε, ὅτι ἐπικαλοῦμαί σου τὸ κρυπτὸν ὄνομα τὸ διῆκον ἀπὸ τοῦ στερεώματος ἐπὶ τὴν γῆν· αθηζοφωιμ ζαδηαγηωβηφιαθεαα Ἀμβραμι Ἀβρααμ θαλχιλθοε ελκωθωωηη αχθωνων
σα Ἰσακ χωηϊουρθασιω Ἰωσϊα ϊχημεωωωω αωαεϊ, ἀνάσωσόν με ἐν ὥρᾳ ἀνάγκης.
Αρχαίο κείμενο:
Ἔστιν οὖν τοῦ πρωτοφυοῦς θεοῦ καὶ πρωτογενοῦς <ῥυστική·>
ἐπικαλο[ῦ]μαί σε, κύριε, κλῦθί μου, ὁ ἅγιος θεός, [ὁ] ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ᾧ αἱ Δόξαι παρεστήκασι διηνεκῶ%σ&· σὲ ἐπικαλοῦμαι, [προπ]άτωρ, καὶ δέομαί σου, αἰωναῖε, αἰωνακ%τ&ινοκράτωρ, αἰωνοπολοκράτωρ, ἐπὶ τοῦ ἑπταμερ[ί]ου σταθείς χαω· χαω·χα·ουφ· χθεθωνϊμεεθηχρινϊ[α?] μερουμ ϊ Ἀλδα ζαω βλαθαμμ?α?χωθ φριξα ηκ?ε?[!!]φυηϊδρυμηω φερφ?ριθω ϊαχθω ψυχεω φιριθμεω [ρ]ωσερωθ θαμαστρα φατιρι ταωχ ϊαλθεμεαχε· ὁ τὸ ῥίζωμα διακατέχω[ν, ὁ] τὸ ἰσχυρὸν ὄνομα ἔχων τὸ καθηγιασμένον [ὑ]πὸ πάντων ἀγγέλων· ἐπάκουσόν μου, ὁ κτίσας δεκανοὺς κ[ρα]ταιοὺς καὶ ἀρχαγγέλους, ᾧ παρεστήκασιν μυριάδες ἀγγ[έλ]ων ἄφατοι· κατ' οὐρανὸν ἀνυψώθης, καὶ κύριος ἐπεμ%αρ&τύρησεν [τ]ῇ σοφίᾳ σου καὶ κατηυλόγησέν
σου %τὴν& δύν[α]μιν καὶ εἶπέν σε σθένειν καθ' ὁμοιότητα αὐτοῦ, ὅσον κα[ὶ α]ὐτὸ[ς σθένει. ἐπικαλοῦμαί σε, κύριε τῶν πάντων, ἐν ὥρᾳ ἀνάγ]κης, ἐπά[κ]ουσόν μο[υ], ὅτι [θλ]ί[βε]ταί μου ἡ ψυχὴ καὶ ἀποροῦμαι ἁ[πάντων] ἄβου[λος· διὸ ἐλθέ] μοι, ὁ κυριεύων πάντων ἀγγέλων, ὑπεράσπισόν μου πρὸς πᾶσαν ὑπεροχὴν ἐξουσίας δαίμονος ἀε[ρί]ου [καὶ εἱ]μαρμένης. ναί, κύριε, ὅτι ἐπικαλοῦμαί σου τὸ κρυ[π]τὸν ὄνομα τὸ διῆκον ἀπὸ τοῦ στερεώματος ἐπὶ τὴν γῆν· αθηζοφωιμ ζαδηαγηωβηφιαθεαα Ἀμβραμι Ἀβρααμ θαλχιλθοε ελκωθωωηη αχθωνων σα Ἰσακ χωηϊουρθασιω Ἰωσϊα ϊχημεωωωω αωαεϊ, ἀνάσωσόν με ἐν ὥρᾳ ἀνάγκησ. λέγε ἡλίῳ ἢ ὅπου ἐὰν κατα[λ]ηφθῇς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου